Παρηγοριὰ στὸν Θερσίτη
οϚ΄
Μὴν κλαίγεσαι, Θερσίτη
μου, καὶ μὴν πολυλυπᾶσαι
ποὺ σ’ ἔδειρε μὲ τὸ ῥαβδὶν ὁ βασιληὰς Δυσσέας
κι’ ὅλοι μ’ ἐσὲν γελάσασιν οἱ ἀρχοντογεννημένοι.
Κάποτε καὶ τὸ γένος σου στ’ Ἄργος θὰ βασιλέψῃ.
Καὶ θά ’ναι οἱ δοῦλοι ἄρχοντες καὶ οἱ ἀρχόντοι δοῦλοι,
οἱ χαραμῖτες θά ’ναι ἀξοί, δασκάλ’ οἱ τιποτένιοι,
περίγελως τῶν κιότηδων τ’ ἄτρομα παλληκάρια.