Δανάη
ξ΄
«Κελλί, ποιόν κρύβεις καὶ φυλᾷς;» «Τοῦ Ἀκρίσιου τὴν κόρη».
«Κι’ ὁ λόγος πού ’ναι
σφαλιστή;» «Μὴ τὴν πλαγιάσ’ ὁ Δίας».
«Δύνεσαι τὸν θεὸν κρατᾷς;»
«Μήτε θεόν, μήτ’ ἄνθρωπον, σὰν εἶν’ ἐρωτευμένος,
κι’ ὁ τέτοια ποὺ στοχάζεται βαθιὰ εἶναι νυχτωμένος».