Τρίτη 1 Μαρτίου 2011

Ἡ Χαλδαία μάγισσα

Χαλδαία μάγισσα

να΄

ίχν' Χαλδαία μάγισσα στ μαρον της τσουκάλι
γητειές, φεγγαροβότανα, πολλ λογι φαρμάκια,
το μονοκέρου κέρατον, το βασιλίσκου νάσα,
π χάτη γρύπ’ αγόν, το φοίνικα τραγούδι,
νεράϊδας ποθοφλόγιστης τ κρουσταλλένιο δάκρυ.
λημερς τ δενεν, τν νύχτα τ’ στρονόμα,
ξόρκια κι’ νακαλέματα μ τν αγολα ψάλλει.
Τ καστροτείχια βούλεται τς γς ν καταλύσ,
σμάρια δαιμόνους σκοτερος ’π’ ντίπερα ν σύρ,
κι’ ς τ μερν βουρκώσουσι κι’ ς πνίξουν τν γέραν,
το κόσμου τν κερκόπορτα στν μαρ’ χτρ ν δώσ.
Τάχα δυνήθης γραα μου τ μάγια ν τελέψς;
Φουσστα μαυροφτέρουγα ν ρίσς π’ τν λλην;
λιος μαυρομελάνιασε; Τ πέλαγον ματώθη;
σβσαν τ’ στρη τς νυχτις; Τ ρη προσκυνσαν;
Δέντρη κι’ νθο μαράζωσαν; Στερέψαν τ ποτάμια;
Μάγισσα δν ποκρίνεσαι, πηλογι ν δώσς;
Δύστυχη, τί ν' ποκριθ; Τ πς μιλι ν βγάλ
Τ ξόρκια της πάψασιν, τζακίστη τ τσουκάλι,
κα ματιά της γούρλωσεν ς λαμψε τ' τσάλι,
κα κεφαλή της κρέμεται ες ντρειωμένου σέλλα!