Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

Πρὸς Καρχηδονίους

Πρς Καρχηδονίους

οζ΄

Κάθε νθρωπος κάστρο ψηλ κα κάθε κάστρο χώρα,
μηδ λαλι ν’ κούστηκεν γι χάρι τν πολλν.
Ο λεγενες, μέσαγρα, τ βιός μας καταλύουν
κι’ σες βρονταλαλάζετε στν μέσι τν χορν.
Καρχηδόνιοι, δύσκολο στος χαλεπος καιρούς μας
Ξάνθιππος πάλε ν φαν, ν διώξ τος χθρούς μας.

Παρηγοριὰ στὸν Θερσίτη


Παρηγορι στν Θερσίτη

οϚ΄

Μν κλαίγεσαι, Θερσίτη μου, κα μν πολυλυπσαι
πο σ’ δειρε μ τ αβδν βασιλης Δυσσέας
κι’ λοι μ’ σν γελάσασιν ο ρχοντογεννημένοι.
Κάποτε κα τ γένος σου στ’ ργος θ βασιλέψ.
Κα θά ’ναι ο δολοι ρχοντες κα ο ρχόντοι δολοι,
ο χαραμτες θά ’ναι ξοί, δασκάλ’ ο τιποτένιοι,
περίγελως τν κιότηδων τ’ τρομα παλληκάρια.

Εἰς μνήμην τοῦ σκύλου Ἕκτορος



Ες μνήμην το σκύλου
κτορος

οε΄

Δν σ φοβομαι Χάροντα, ποτς δν σ φοβήθην,
μ ψέμματα θ τό ’λεγα σκληρς τι δν εσαι.
Ἀῤῥώστιες ο σαγίττες σου, κοντάρι σου πόνος,
σπαθί σου, τ φαρμακερόν, θάνατος τός του.
Κι’ ν λους πάρς π’ γαπ κι’ σους θ ν’ γαπήσω
δν σκιάζεις με, πικρόχαρε, τ γαπν ν πάψω.

Ἀποχαιρετισμὸς στὴν γατοῦλα Τσιτσιφρίγκα

ποχαιρετισμς στν γατολα
Τσιτσιφρίγκα

οδ΄

Δώδεκα χρόνους ζησες, μικρ τριανταφυλλίτσα,
κι’ εώδιασες μ τ’ νθια σου τν χαρη ζωή μας.
Μς γέννησες πολλ λογι μικρς τριανταφυλλίτσες
κι’ γίνη βιός μας ξερς περβόλι μυρωδτο.
Εθε δαίμων καλς ν σ καλοτυχίσ,
κι’ σότου ξανασμείξουμε δν σ’ πολησμονομε.
,τι δεσεν ρωτας θάνατος δν λύνει.

Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

Νέα Μαγνησία


Νέα Μαγνησία

ογ΄

«Δεντράκι μου παράμμορφο ποθε γενοκρατιέσαι;»
«Κύρης μου μέγας πλάτανος, στο σιου τ λειβάδι,
πού ’χε χιλιάδες τ ιζά, παραμυριάδες φύλλα.
Κι’ ρθαν ο χαλεπο καιροί, μνες κα χρόνοι μαροι,
κα καταγς τν πλάγιασε τζεκούρι λυσσιασμένο.
Μ φύσηξε το πέλαγου τ δροσερν γέρι,
σποράκι μ ταξείδεψε στ’ ντικρυν περγιάλι.
Κα δέχθη με μάννα μου, χώρα το λεξάνδρου,
κι’ φύτρωσα κι’ ἐῤῥίζωσα...»

Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

Σ’ ἕνα Σκυριανὸ ἀμπέλι τοῦ 1676

Σ’ να Σκυριαν μπέλι
το 1676

οβ΄

Πόσοι τ κόπια σβσαν τς χαρης δουλεις,
πόσοι δν νιστόρησαν στν κρη τς φωτις.
Πόσοι δν γαπσαν στς βαρυχειμωνιές,
κα πόσοι χαροκόπησαν σ γλέντια κα γιορτές.
Βέβηλο τώρα χέρι, σ κόβει, πειρατ,
κα τ γλυκ κρασάκι σου λλος δν θ χαρ.
«Γι μπέσα, τν κουρσάρω, τς χοφτες φτύσαμεν,
μπέλια κα τζεκούρια, χώρια κρατήσαμεν».

Σάββατο 26 Μαρτίου 2011

Εἰς Μύλους



Ες Μύλους

οα΄

ψηλάντης στ δεξιά, στν μέσι Μακρυγιάννης,
Κωσταντήμπεης στ ζερβ μ τν Χατζημιχάλη,
κι’ ραπι γιουρούσευεν σν κμα θεργιεμμένον,
κι’ π’ τν φρηγάδα πού ’βλεπεν Δεριγνς προστάζει:
«Λσε φελοκα, ναύκληρε, κα ούμι ν φορτώσς,
ν βγομε ν κεράσωμεν τος ξιους πολεμάρχους.
Κα σ γραμματικόπουλε ες τν Φραγκι ν στείλς,
ν μάθουνε τν πόλεμον πο κάνουν ο ντρειωμένοι,
πς εν’ στ γς ο δυνατο κι' ρθο ο γυμνωμένοι».

Εἰς Βαρθολομαῖον Σέῤῥαν



Ες Βαρθολομαον Σέῤῥαν

ο΄

Στο Φουτοχ τν καστροπόρτα κόσμος βγκε ν δ
κι’ νας ξένος ν μαθάν ώταε γέρο Μισιρλ.
« φρθ λ ρουμάν, πο λένε, π’ δῶ, ξένε, κιν
μ τος λληνους ντάμα, στ φαρι τ’ ράβικα.
ρημος τό ’χει τραγούδι κα ο μπαντουβνοι κλασι
πο ληστάρχους, χαραμτες σίδερα βαριά ’χει δέσει».

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

Λιμενομαχία στὸ Γαλαξείδι

Λιμενομαχία στ Γαλαξείδι

ξθ΄

Πέφτουσιν τόπια τ ταχ κα λουμπαρδις τ δείλι,
σειόνται κι’ ο ράδες τν σπιτιν κι’ το γιαλο στρώθη
κα το πελάου πάνωθε μπούρμπερη ντάρ’ πλώθη,
κι’ Ντουρατζίμπεης πολεμ μ τος Γαλαξειδιτες.
Μπόμπες βαρέσαν τ νερό, τ κάτεργα κουρσούμια,
βάρεσε κι’ τρανώτερη τν μπαρουταποθήκην.
Λαμπάδιασαν τ κύματα κι’ ο ορανο φλομσαν,
φράξαν τν θάλασσα κορμι κα τν φρ σανίδια
κα τ πατάριν το βυθο κουφάρια λειανισμένα.
Γαλιόττες κάησαν τέσσαρες, πέντε τν πιάνουν πρέζα
κα μιά, κα μισοκαίγοταν, ο μπαρμπαρέσοι σσαν
κα το παχτου τν φεντιν μ’ κείνην γλυτσαν,
κι’ ς φευγε σέρνει φωνή, γαβγίζει λυσσιασμένος,
τ γαμαν του στν κεφαλή, τ γένεια καπνισμένος:
«Θ τ πλερώσῃς πού ’καμες τιμον Γαλαξείδι,
μ ντρειγι δν πρα σε, μ μπαμπεσι σ παίρνω,
κα χριστιαν μ’ γέννησεν κα ξεύρω σν γιορτάζῃς.
Κα σήμερον σαρακοστ κι’ ς νά βγῃ φέρνω σκέρι,
κα τς λαμπρς τν χαραυγήν, μ τ Χριστς νέστη,
ξαρμάτωτο σο ίχνομαι κα σ περν μαχαίρι».

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011

Δῶρο ἀκριβὸ


Δρο κριβ

ξη΄

Τί τό ’θελες μωρ Λενι κρυφ ν ξεπορτίσς,
ν κατεβς ες τ γιαλόν, ν πλύνς τ προικιά σου.
Κα λθασιν κι’ ρπάξαν σε κουρσάροι μπαρμπαρέσοι
κα τρίδιπλ’ λυσσαν σε στ μεσιαν κατάρτι,
κα σκλάβα τους σ’ κάμασι, στν μπαρμπαρι σ πνε
δρο κριβ το μήρη τους...
γιά ν μοσχοπωλήσ σε, γιά ταίρι του ν σ’ χ.



Μαρδαῗτες



Μαρδατες

ξζ΄

Τρέμουν ο μηρδες, τρέμουν Σαρακηνοί,
τρέμουν τος Μαρδατες, τ χάλκινο καστρί.
«φέντη τν ωμαίων γι πάρε τους μακριά,
δώνω φαρι πενντα, χιλιάδες τρες χρουσ,
κι’ χτ χιλιάδες δούλους τ πο γυρν χρονιά».
«φέντη τν ωμαίων δν τό ’καμες καλά,
τος Μαρδατες τράβηξες ’π Ταρον κα Σουριά».



Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

Ἀκρίτα


κρίτα

ξϚ΄

«Ἀκρίτα μ’, ρθεν νοιξις, ρθν τ καλοκαίριν,
κι’ π Μισίρι κα Σουρι μαζώνοντ’ ραβίδες.
Μαζώνοντ’ ρματώνονται φουσστα ν συνάξουν,
ν ’ρθον κα ν κουρσέψωσι τν χώρα τν ωμαίων».
«Κι’ μες δ θ νά ’μαστε, καλς τους ν κοπιάσουν».

Σάββατο 19 Μαρτίου 2011

Μαζέρος τῆς ἀγάπης


Μαζέρος τς γάπης

ξε΄

Ο μάγοι ο Κορσικανο ν’ πο τος λν μαζέροι
λονυχτς στ νείρατα μάδιν κυνηγοσιν.
Σ βάλτους κι’ κροποταμις βγαίνουν ες τ καρτέριν,
κι’ ποιο θεργι ν πρωτοϊδον μ τ αβδι χτυποσιν.
Κι’ ς ξεψυχ ξετάζουν το τίνος μορφ τος φάνη,
κενος ’π τος συγχωριανος νι γι ν’ ποθάν.
Κι’ πο λαβώθη μι φορ πλει γλυτωμν δν χει,
παρ ς νά βγ χρονι τν Χάρον παντέχει.
Μ γ ντς τν θάνατο ν λέγω τν νθρώπων
κάλλιον ν λογιόμουνα μαζέρος τς γάπης.
Σν πέφτ νύχτα ν κιν στ δάση το νειράτου,
σ γορνες, λάκκους, εμματις ν καρτερ λαφνες.
Σν ρχωνται ν πιον νερό, τν κεφαλ κα σκύβουν,
μ τς γάπης τν σαϊττι ν τς ωτολαβώνω.
Κι’ ς καίγει λαβωματι κα βαριαναστενάζουν,
π’ το καημο τ στέναγμα τν κόρη ν γνωρίζω.
«Καλν μέραν λυγερή». «Καλς μου τν μαζέρο».
»Σάμπως κα μ’ νειρεύτηκες μαζέρε τς γάπης;»
«Οον ποθες το μ ζητς γι ν σο μολογήσω,
ψς στ’ νειρον μ’ λαχες ν σ ωτοχτυπήσω.
Κι’ φο λαβώθης, λυγερή, πλει γλυτωμν δν χεις,
παρ ς νά βγ χρονι τν ρωτα παντέχς».
ν τί ωτς; Πο λαχταρ χρόνους χτ μικρό μου,
κα λληνα παρ’ π σ δν ξεύρει τ’ νειρό μου.)

Τρίτη 15 Μαρτίου 2011

Τὸ τείχισμα τῆς Θήβας


Τ τείχισμα τς Θήβας

ξδ΄

δέτε πρωτομάστορες κι’ δέλφι' γαπημένα,
τς Θήβας θεμελιώνουσι τ μέγα καστροτείχι.
τός του Ζθος ξεκολλ θεόρατα λιθάρια,
κι’ μφίων κρούει στ λύραν του γλυκόλαλο τραγούδι.
Κι’ χς τος λίθους, μαγικός, ράδα συνταιριάζει,
θεμελιοκαστροδένει τους δίχως νθρώπου μόχθον!

Παρηγοριὰ τοῦ ἀοιδοῦ


Παρηγορι το οιδο

ξγ΄

Σν γκρίζα καστροφυλακή, τριπλοκαγκελλωμένη,
μ προμαχνες ψηλούς, τάφρο βαθν ζωσμένη,
εν’ πολύπικρη πενι πο χρόνους πολεμ την,
μ τ μικρ τραγούδια μου βαστον με κα βαστ την.
Πο τά ’χω ντς γι οδαυγή, γι λιον μεσημέρι,
γι τ’ ργυρόχρουν δειλινό, τ’ λόδροσον γέρι.

Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011

Τῆς θύμησης κρασὶ


Τς θύμησης κρασ

ξβ΄

Μοιάζει τ’ νθρώπου ψυχ μ τρίσβαθο κελλάριν
πο μέσα του ζυμώνεται κέρηος του βιός.
Κι’ πού ’παθεν κι’ πού ’καμεν παληώνει κι’ ριμάζει
ς ν γεν τς θύμησης ονος γλυκόπιοτος.
Στ πάντερμά του γηρατει τν κοπα ν κερνά,
ν γεύεται τ νειτα του κι’ νος του ν μεθά.

Τὸ τραγούδιν τοῦ Φιλῆ


Τ τραγούδιν το Φιλ

ξα΄

«Φιλῆ, ατο πο κάθεσαι κι’ λημερς νεγνώθεις,
πές μας σν τί στοχάζεσαι κι’ ες τ μυαλό σου κλώθεις,
στέκεις τς τάβλας μακρι κα το πιοτο λάργα,
κι’ οτε τν λύραν κρούεις την ν παίξς τν συντρόφων;»
«Πιάσε τν λύραν, βρ Φιλ, ν γλυκοτραγουδίσς,
μ’ γάπες, πάθια κι’ ντρειγις τ νο μας ν γιομίσς».
«ητς ητόπουλα γενν, ληοντάρια κάμει ληόντας,
κι’ ’π βασιλικ γενη κάμει τ’ ρχοντοπαίδια.
μοια κα Δημάρατος, Κορίνθιος, Βακχιάδης,
διωγμένος σήκωσε παννι π’ τν γλυκει πατρίδα
κι’ ραξε μς στος Τυῤῥηνος κα βασιληάς των γίνη.
Κι’ ξιώθ’ γιν πο κράτησε τν άβδο στος Λατίνους...»

Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011

Δανάη


Δανάη

ξ΄

«Κελλί, ποιόν κρύβεις κα φυλς;» «Το κρίσιου τν κόρη».
«Κι’ λόγος πού ’ναι σφαλιστή;» «Μ τν πλαγιάσ’ Δίας».
«Δύνεσαι τν θεν κρατς;»
«Μήτε θεόν, μήτ’ νθρωπον, σν εν’ ρωτευμένος,
κι’ τέτοια πο στοχάζεται βαθι εναι νυχτωμένος».