Τετραχρωμία

Τετραχρωμία

σιβ΄

Ἔρωτας γυμνὸς * δίπλα στὸ ἀνθογυάλι.

Κόκκινο τῶν ῥόδων, * λευκὸ τοῦ κορμιοῦ της,

μαῦρο τῶν μαλλιῶν, * πράσινο μισχοφύλλων.

Ζωὴ κι’ ἁγνότης * καὶ θάνατος κι’ ἐλπίδα.

Who Has Seen The Wind?

Ποίημα τῆς Κριστίνα Τζωρτζίνα Ροσσέτι

  

   Καὶ ποιός εἶδε τὸν ἄνεμο;

   Μήτ’ ἐγὼ μήτε κι’ ἐσύ:

   Μὰ σὰν τὰ φύλλα κρέμωνται τρεμάμενα,

   ὁ ἄνεμος περνᾷ καὶ τὰ κουνεῖ.

  

   Καὶ ποιός εἶδε τὸν ἄνεμο;

   Μήτ’ ἐσὺ μήτε κι’ ἐγώ:

   Μὰ σὰν τὰ δέντρα γέρνουν τὰ κεφάλια τους,

   στὸν ἄνεμο ὑποκλίνονται θαῤῥῶ.

   Σχέδιο: Dante Gabriel Rossetti

To Helen

   Ποίημα τοῦ Ἔντγκαρ Ἄλλαν Πόε

 

   Ἑλένη, εἶν’ γιὰ μὲ ἡ δική σου καλλονὴ

   σὰν νικηφόρα τοῦ ἀρχαίου καιροῦ καράβια,

   ποὺ ἁβρά, πάνω σὲ θάλασσαν εὐωδιαστή,

   τὸν κουρασμένον ἀρμενᾶν ταξειδευτὴ

   μέχρι τὰ πατρικά του τ’ ἀκρογιάλια.

   

   Στ’ ἄγρια νερὰ παληὸ συνήθειο νὰ γυρνῶ,

   ἡ ὄψ’ ἡ κλασσική, ἡ ὑακινθένια κόμη,

   ἡ Ναϊάδα αὔρα σου μ’ ἔφεραν σπίτι δῶ

   στὴν αἴγλη ποὺ ὠνομάσθηκεν Ἑλλάδα,

   στὸ μεγαλεῖο ποὺ ἀπεκλήθη Ῥώμη.

  

   Νά! Στὴν λαμπρὴ κεῖ κόγχη τοῦ παραθυριοῦ

   μ’ ἄγαλμαν ὅμοια σὲ θωρῶ στέκεσ’ ὀρθή,

   λύχνον ἀχάτινο τὸ χέρι σου κρατεῖ!

   Ἄ, Ψυχή, ἀπὸ τὲς ἐπικράτειες ποὺ

   εἶναι Ἁγία Γῆ!

  

  

   Φωτογραφία: Edgar Allan Poe, χαρακτικὸ τοῦ Timothy Cole

Εἰς τὸν βίον Α΄

Διασκευὴ ποιήματος τοῦ Ἰωάννου Γεωμέτρου

Τὴν ἀρετὴ θώρησα χθὲς ἀναμεσὶς στὴν πόλι,

ἀπ’ ἔξω μαυροφόραγεν κι’ ἐντὸς καρδιοθλιβόταν,

κι’ εἶπα «Τί καρδιοθλίβεσαι;» κι’ ἐκείνη μοὶ ἀπεκρίθη.

«Παραμερίστ’ ἡ φρόνησις, γωνιάστ’ ἡ ἀντρειὰ κι’ ἡ γνῶσις,

κι’ ἐδῶ θρονιάστ’ ἡ ἀγνωσιὰ κι’ ἀρχοντοδεσποτεύει

κι’ ἔχει καὶ συναρχόντους της τὴν μέθη, τὴν δειλία».

Τὴν ἀρετὴν χθὲς εἶδον ἐν μέσῃ πόλει

μελαμφοροῦσαν καὶ κατηφείας ὅλην·

τί δ’, ἠρόμην, πέπονθας; Ἡ δέ· νῦν ἔγνως,

τόλμα, φρόνησις, γνῶσις, ἐν ταῖς γωνίαις,

ἄγνοια δ’ ἄρχει καὶ μέθη καὶ δειλία.