Τετάρτη 22 Αυγούστου 2018

I Wandered Lonely As A Cloud (Daffodils)



















Ποίημα τοῦ Γουίλλιαμ Γουόρντσγουορθ

Σὰν σύγνεφο μοναχικὸ ἐπλανιόμουν
ποὺ πλέει πάνω ἀπὸ λαγκαδιές, λοφίσκους,
κι’ ἄξαφνα ἕνα πλῆθος φάνη ἐμπρός μου,
σμάρι, ἀπὸ χρυσολούλουδους ναρκίσσους·
παραλιμνιοί, στῶν δέντρων τὴν ἡσκιάδα,
κυμάτιζαν κι’ ἐχόρευαν στὴν αὔρα.

Ἄπαυτοι ὅπως τ’ ἄστρη ποὺ φεγγίζουν
καὶ τρέμουν μὲς στὸν γαλαξία δίσκο,
ἁπλώνοντο δίχως νὰ τερματίζουν
σὲ λιμνογιάλι ὁπ’ ὥριζε κολπίσκο:
Μὲ μιὰ γοργὴ ματιὰ μύριων θὰ εἶδα
ζωηρὸ χορὸ κι’ οἱ κεφαλές των στρίβαν.

Σιμὰ κύματα ἐχόρευαν· μὰ ἐκεῖνοι
στ’ ἀγάλλιασμα ἐπερνοῦσαν τ’ ὁγρὸ λάμπος:
Ποῦ ποιητὴς πειὸ εὔθυμος νὰ γίνῃ,
παρὰ στῆς χαροποιᾶς παρέας τὸ θάμπος:
Ἀτένισα- κι’ ἄλλο- μὰ δίχως σκέψι
τί πλούτια ἡ θέα των μοῦ εἶχε δρέψει:

Ὅτι συχνά, ὡς γέρνω στὸ κρεββάτι
μὲ πλῆξι ἢ μὲς στῶν λογισμῶν τὴν δίνη,
στράφτ’ ἡ θωριά των ξάφνου στὸ ἔσω μάτι
πού ’ναι τῆς ἔρμης ὥρας ἡ εὐφροσύνη·
καὶ τὴν καρδιά μου εὐθὺς χαρὰ κυριεύει,
κι’ ὁμάδι μὲ τοὺς νάρκισσους χορεύει.


Πορτραῖτο: Margaret Gillies;
"Courtesy of the University of Texas Libraries, The University of Texas at Austin."

Τρίτη 21 Αυγούστου 2018

Time




















   Ποίημα τοῦ Πέρσυ Μπὺς Σέλλεϋ
   (Πρώτη δημοσίευσις στὸ 3ον τεῦχος το περιοδικο ΝΟΗΜΑ)

   Θάλασσ’ ἀνεξιχνίαστη! τὰ χρόνια κύματά σου,
   Χρόνου ὠκεανέ, πό ’χεις νερὰ ἀπὸ βαθειὰν ὀδύνη,
   κι’ εἶναι γλυφὰ μὲ τ’ ἁρμυρὸ τὸ δάκρυ τῶν ἀνθρώπων!
   Πλημμύρα σὺ δίχως στερηά,
   ποὺ ἀναμεσὶς στὴν ἄμπωτι καὶ στὴν φουσκονεριά σου
   τὰ ὅρια τῆς θνητότητος κεῖ κλείνεις.
  
   Καὶ ἀπὸ λείαν ἄῤῥωστη, γιὰ νέα πάντα βουίζεις,
   ξεβράζεις τὰ ναυάγια σου στὴν ἄξενην ἀκτή τους.
   Στὴ νηνεμίαν ὕπουλη, στὴν θύελλα φοβερίζεις,
   πορεία ἐντός σου πῶς νὰ χαραχθῇ,
   Θάλασσ’ ἀνεξιχνίαστη;
  
  
   Πίνακας: Alfred Clint

Δευτέρα 13 Αυγούστου 2018

A Poet To His Beloved




















Ποίημα τοῦ Γουίλλιαμ Μπάτλερ Γέητς

Σοῦ προσφέρω μὲ τὰ χέρια εὐλαβικὰ
τῶν ἀπείρων μου ὀνείρων τὰ βιβλία,
λευκὸ θῆλυ μὲς στοῦ πάθους τὴ φτορὰ
σὰν ῥοδόγκριζη ἀμμουδιὰ μὲ τὴν παλίῤῥοια,
καὶ μ’ ἀρχαιότερη καρδιὰν ἀπὸ τὸ κέρας
τὸ γιομᾶτο ἀπ’ τὴν χλωμὴ φωτιὰ τοῦ χρόνου:
Λευκὸ θῆλυ τὰ ὄνειρά σου δίχως πέρας,
σοῦ προσφέρω τὴν λάβρα τῶν τραγουδιῶν μου.


Φωτογραφία: Alice Boughton