Πικρὸς ἔνι ὁ κάματος
ιβ΄
Στ’ ἁμάξια ἐζεῦαν τ' ἄλογα, τὸν ἄμμον κουβαλοῦσαν,
τὸν ἄμμον ἐκουβάλαγαν, τὸν βάλτο ἵνα γεμίσουν.
Τὸν βάλτον ἀμμογέμισαν, χωράφιν τὸν ἐποῖσαν,
καὶ τὸ χωράφιν ἔσπειραν καὶ τὴν σοδειὰ θερίσαν.
Κι’ ἀπείτις τὴν ἐθέρισαν χαμογελάσαν
κι’ εἶπαν.
«Πικρὸς ἔνι ὁ κάματος μά ’χει
καρπὸ σὰν μέλι».