Γραφὲς
ζ΄
Κάτω στὸ γιαλό, κάτω στὸ περιγιάλι
μέρος εἶν’ κρυφό, τῶν ῥωτευμένων τόπος.
Πέλαγον ὀμπρός, ξοπίσω
πευκοδάσος,
κι’ εἰς τὲς ἀκρομεριὲς βραχιά ’ναι ἀραδιασμένα.
Κεῖ οἱ νηοὶ κι’ οἱ νηὲς φιλὶ πᾶν νὰ χορτάσουν,
καὶ σὰν φιληθοῦν στὴν πέτρα τὸ χαράσσουν.
«Τὸ εἴδατ’ ἄστρη τ’ οὐρανοῦ καὶ σὺ λαμπρὸ φεγγάρι
μὰ μὴν τὸ μαρτυρήσετε πῶς γίναμε ζευγάρι».
«Ἥλιε μου ἀτός σου κρῖνε το στ’ ἀλήθεια ἂν μ’ ἀγαποῦσε,
ὅτι εἶδα σε στὰ μάτια του σὰν μὲ γλυκοφιλοῦσε».
«Ὡσὰν τὸ κῦμα ποὺ φιλεῖ παντοτινὰ τὸν ἄμμον,
ἔτσι ποθῶ τὰ χείλια σου εἰς τὰ δικά μου ἀπάνω».