Βασκανία
ιδ΄
Γοργοβαδίζ’ ἡ ἄνοιξι κι’ οἱ μέρες ἀντρειῶσαν,
στὰ περιβόλια τὰ φυτὰ θεριέψαν καὶ δασῶσαν,
ὁ κηπουρὸς τὰ νοιάζεται κι’ ἔχει μεγάλην ἔγνοια.
Τὰ περπατεῖ τὴν ῥοδαυγή, τὰ περπατεῖ τὸ δείλι,
τὰ μελετᾷ, τὰ χαίρεται καὶ δὲν ἀποχορταίνει,
σκόρδο κρεμᾷ εἰς τὸ πέργερον, τυχὸν μὴ τὰ βασκάνουν.