Ἰαλδαβαὼθ (Hells Angel)

Ἰαλδαβαὼθ (Hells Angel)

σλθ΄

Στὸ παληοβενζινάδικο, σὲ κολασμένους δρόμους,

μὲ ἄνοια γεροντικὴ μέν’ ἡ κυρὰ Σοφία·

ἀρχοντοκόρη τὴν μιλοῦν, πανώρηα καὶ πλουσία,

μὰ ἐζευγάρωσ’ ἄνομα, χάθη στοὺς ὑποκόσμους.

Καρπός της ὁ Ἰαλδαβαώθ, ἡγήτωρ καθαρμάτων,

σπρώχνει σκληρὰ ναρκωτικά, πουλάει προστασία,

σάρκα κι’ ὅπλα ἐμπορεύεται, σπέρνει νεκροταφεῖα,

«Τρελὸ θεὸ» τὸν ἐξυμνοῦν! Ὅμιλος βδελυγμάτων.

Τὴν λεωφόρο μὲ ψιλόβροχο διασχίζουν,

στὰ πανωφόρια των λεοντόφιδο ῥαμμένο,

μαῦρο μελίσσ’ οἱ μηχανὲς σειριὰ βουίζουν,

στῆς φάλαγγος τὴν κεφαλὴ ὂν ἐπῃρμένο.

Κάποτε νιώθ’ ἡ μάννα του, στὸ φῶς ἁγνὴ γυρίζει,

τῆς γειτονιᾶς φτωχόπαιδα τριγύρω της μαζεύει,

δίνει γιὰ φῶς, νὰ θερμανθοῦν, παληὰ βιβλία δανείζει,

χαϊδεύει τα, γλυκογελᾷ, μὲ δάκρυ τὰ ὁρμηνεύει:

«Λάθεψα κρίματα βαριόμοιρα, παιδιά μου,

αἰτία ἐγὼ τῆς πυργωμένης φυλακῆς σας,

θρέφτε τὸν ἄσπιλο σπινθῆρα τῆς ψυχῆς σας,

γκρεμίστε τὴν ψευτιά, φυγέτ’ ἀπὸ δῶ χάμου!»