Κυριακή 7 Μαΐου 2017

Εἰς τὸν κὺρ Ἀρσένιον Μελισσηνὸν καὶ τοὺς τριακοσίους ἀκρίτας



Εἰς τν κρ ρσένιον Μελισσηνν
καὶ τος τριακοσίους κρίτας

ρϞε΄

ρσένιος νίκησεν τ στίφη τν λιμνόθεν,
στοιχειὰ πο δν κοπταν τ’ νθρωπιν σπαθία,
κι’ ὁπο μ γαμα χόρταιναν ς ρχοντο νυχτόθεν,
κι’ ἐπάθαν ζα κι’ νθρωποι κι’ γ χέρσα ρημία.

Συνάζει ἀρχόντους κα σοφούς, μην ες τ μοναστήρια,
μάντες καὶ μάϊσσες προσκαλε, χαλδαίους κι’ γυρτολόγι·
περγαμηνὰς το πήγγειλαν, θαύματα γνώθει μύρια,
μ δν σαν γιατρικ κα σωτηρίας λόγοι.

Τὲςλουστνες τν κρηνν γύρεψε ν μάθ
ν νε ξόρκιν γητει π’ γερικν σκοτώνει.
«Βοτάνιν λάβε κι’ ἀν πις θρέφει ζω τν σπάθη,
θάνατον δών’ εἰς τ στοιχειν μ ς τ κηρν σ λειώνει».

Τρακόσιοι ἀκρτες στέκουν τον, τν ξήγησιν φηγήθη,
κι’ ὅλοι σπρο πάτον ἔπιαν το, κινον σιδηρωμένοι.
Τρεῖς νύχτες στοιχειοπολεμον, κρον τ μοβόρα πλήθη,
κι’ Ἀρσένιος κόπτει τ στερν κι’ δ, στερνός, πεθαίνει.

Καὶ αθι λίμν’ σκοτεινή, πό ’χε στριν στεφάνι,
μπλέχτη μὲ φυκοκαλαμιά, τ δατα βουρκσαν.
Κι’ οἱ ζων λιμνοτρόγυρα, πρτοι κι’ μο βιλνοι,
τοῦ ρσένη κα τν κριτν μνημούριν σηκσαν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου