Ὅταν πολεμᾷς

Ὅταν πολεμᾷς

ρξδ΄

Γροικᾷς θουρίους κι’ ὕμνους ὅταν πολεμᾷς,

τὰ «Ἐμπρός», «Γιὰ τὴν πατρίδα», «Γιὰ τὴν λευτεριά»;

Κροτεῖ σιωπᾷ, κροτεῖ σιωπᾷ ὁ θάνατος,

στόμα φαρμάκι «Χτύπα» οὐρλιάζει ἀμίλητο

καὶ τὸ στομάχι πέτρα, πόδια γυάλινα.

Κρυοπαγωμένοι ἀγέρες, σέρνονται, οἱ νεκροί,

πίσω ἀπ’ τοῦ μαύρου Χάρου τὸ μαυράλογον·

Μὸν ὁ ἄνθρωπος παρέκει κι’ ὁ συμπολεμᾷ,

ὁ ἥλιος, τ’ ἄστρη, τὰ παιδιόθεν γνώριμα,

τὸν νοῦ σταυρώνουν, μὴν ῥουφήξῃ ὁ ἄβυσσος.