Στὸ παληὸ ἐργοστάσιο

Στὸ παληὸ ἐργοστάσιο

ρξγ΄

Σιωπὴ γύρωθε ζώνει το κι’ ἀγριάγκαθον,

χαμαὶ γυαλιὰ στρωμένα, σίδερον σκουριά,

μοῦχλα κι’ ὑγρότη, ἀῤῥώστια, σαρκοτρώγουν το,

κι’ ἡ σκόνη, χιόνι, χρῶμα δίχως χρώματα,

καὶ ὁ λαός, ἀποδημήσας, σκόρπισεν.

Τὰ ἑσμάρια σου ἂς φωλιάσουν, ῥῆγα τῶν στοιχειῶν,

κρουστὸ βασίλειο, ἂς φτειάσουν, ἀραχνόφαντον·

τοῦ ἔργου, πάει, κρουσεύτη ὁ προμαχών,

τοῦ μόχτου τ’ ἅγιον πνεῦμα ξώρισεν ἡ ὀκνιά,

δῶ τὸ κουφάριν κι’ ἡ ψυχὴ στὸν ἄβυσσο.