Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

Πύδνα


Πύδνα

ρλγ΄

Δυὸ νης Μακεδονίτισσες, δυ νηόπανδρες κυράδες,
τοὺς σκοτωμένους περπατον, τος σκοτωμένους βλέπουν.
Κι’ ἦρθεν λιος κι’ δυσεν μς στν χρυσ πορφύρα,
κι’ ἐβούλισαν ο χτδες του στν Μακεδνν τ γαμα.
Κι’ εἶπεν πρώτη δίχως το λλη ν’ γροικήσ:
«Τὰ πορφυρ λιογέρματα βάφουν χρυσ τ κμα,
μάτωσες ἄστρο Μακεδν κι’ χρύσωσες τν Πύδνα».
Κι’ εἶπεν λλη δίχως το πρώτη ν’ γροικήσ:
«Σὰν γέρν λιος πορφυρς χρυσώνεται τ κμα,
δυσες στρο Μακεδν
κι’ οἱ αμάτινες χτδες σου χρυσόσταξαν τὴν Πύδνα».
Κι’ ἦτον, Περδίκκα, τ’ στρο σου πού ’χε μοιργιολογήσει!