Venus Transiens

Ποίημα τῆς Αἴμυ Λόουελ

Πές μου,

ἦταν ἡ Ἀφροδίτη ὀμορφότερη

ἀπ’ ὅσον εἶσαι,

ὅταν ἀνεδύθη στὴν κορυφὴ

τῶν ζαρωμένων κυμάτων,

παρασυρόμενη πρὸς τὴν ἀκτὴ

ἐπάνω στὸ πτυχωτό της ὄστρακο;

Ἦταν τοῦ Μποττιτσέλλι τ’ ὅραμα

ὡραιότερον ἀπὸ τὸ δικό μου;

Καὶ ἦσαν οἱ ζωγραφισμένοι ῥοδανθοὶ

ποὺ ἔῤῥιξε στὴν Κυρά του

μεγαλύτερης ἀξίας

ἀπὸ τὶς λέξεις ποὺ φυσῶ ὁλόγυρά σου

ὥστε νὰ καλύψω τὴν ἀξιοθαύμαστη καλλονή σου

ὡσὰν μὲ μιὰ γάζα

ἀπὸ θολωμένο ἀσημί;

Γιὰ μένα,

ὀρθώνεσαι μὲ παράστημα

στὸν κυανὸ καὶ ζωηρὸν ἀέρα,

περιζωσμένη ἀπὸ λαγαροὺς ἀνέμους,

πατῶντας τὸ ἡλιόφως.

Καὶ τὰ κύματα ὅπου πορεύονται μπροστά σου

ῥυτιδώνουν καὶ ἀναδεύουν

τοὺς ἄμμους στὰ πόδια μου.

Φωτογραφία: Bachrach

"MS Lowell 62 (5), Houghton Library, Harvard University"