Παρασκευή 17 Μαΐου 2019

Ὁ καθρέφτης


Ὁ καθρέφτης

σλε΄

Σύμβολο τῆς δεσποίνης μου λογίζετ’ ὁ καθρέφτης,
Διὸς θυγάτηρ Πάνδημος, τοῦ Οὐρανοῦ Οὐρανία,
ἐδῶθε στράφτει ὁ νάρκισσος, κεῖθε ἡ αὐτογνωσία.
Κι’ ὅταν ἐντός του ἀντιθωρῇς, πές μου, ἑαυτέ, τί βλέπεις;
Γυαλὶ φτενό, γυαλὶ βουβό, γυαλὶ τρόμους γιομᾶτο,
πό ’χει ἀκατέλυτη γητειὰν ὅτι γητειὰν δὲν ἔχει·
γυαλὶ τὸ μυριοφώναξεν καὶ μιὰ φορὰ δὲν εἶπεν
καὶ δίχως μιὰ φορὰ νὰ εἰπῇ μύριες ἀληθολέγει.
Μ’ αὐτὸ τὸ βρέφος γέλασαν οἱ ἀδιάντροποι τιτᾶνες,
τ’ ἁρπάξαν ἀπ’ τὰ κέρατα, τὸ σπαθοκομματιάσαν,
ἀμὴ ἐσώθη του ἡ καρδιὰ καὶ πάλιν ἐγεννήθη.
Ὅταν ἐντός του ἀντιθωρῇς μὲ τὴν καρδιὰ νὰ βλέπῃς.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου