Διασκευὴ ποιήματος τοῦ Ρόμπερτ Ἔρβιν Χάουαρντ
Τῆς Νινευὶ οἱ καστρόπορτες! Φουσσᾶτα
τὲς ζυγώνουν,
γυρνᾷ ὁ Σαργὼν διαγουμιστής, μὲ δόξα
θερισμένη,
βιγλίζει τοὺς τειχόπυργους, καθάρια,
δές, στυλώνουν,
στὸ πρωινὸ τὸ ἡλιόφωτον ἁδρὰ
χαρακωμένοι.
Πεζεύει ἀπ’ τ’ ἅρμα του ὁ Σαργών, μὲ
χάρι ληοντοπάτει,
πετᾷ χαμαὶ τὸ κράνος του, κυλᾷ στὸν
ἄμμο ταίρι,
καὶ χαμηλώνει τὸ σπαθὶ πό ’χε θωριὰ
φλογάτη,
παίζει μὲ τὴν γενειάδα του τὸ λεύτερό
του χέρι.
«Γαῦροι οἱ πύργοι ὀρθώνονται, φλάμμουλα
κυματίζουν,
γιορτάσι τοῦ λαοῦ ἀγροικῶ, τραγούδια
ποὺ θριαμβεύω,
μὰ ἐμὲ μιὰ μοῖρα πυρπολεῖ κι’ οἱ νῖκες
μου μαυρίζουν,
στῆς γῆς τὰ φῦλα ἀφανισμὸ κι’ ὄλεθρο
προμαντεύω.
Ἰδοὺ πόλεις κρημνίζονται καὶ ἅρματα
σκουριάζουν,
νέφος ἀλλόκοτο ἔχω μπρὸς μὰ οἱ ὀφθαλμοὶ
ξεκρίνουν,
ὅλα τὰ βασιλόπρεπα εἰς χοῦν, φεῦ,
ξεθωριάζουν,
τῆς Νινευὶ οἱ καστρόπορτες κι’ αὐτὲς
σκόνη θὰ μείνουν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου