Εἰς τὴν ὁμίχλη
ρπβ΄
Σκεπὲς ξεκρίνω, * κι’ ἡ ὁμίχλη πλημμυρίδα,
νήσων, λές, κορφὲς * στὸ πέλαο τοῦ ἀνεγνώρου.
Μὲ τὴν ἄμπωτιν * ποιός νὰ πιστέψῃ ἀτόφυα
καὶ ἀνάλλαγα * κι’ ὡς πρὶν πὼς ὅλα ἐμεῖναν;
Καὶ ποιός νὰ ἠξεύρῃ * τὸ κινοῦν ἢ τί κρύπτῃ;
Ξόρκι μάγισσας * ἢ ἀναπνοιὰ δρακόντου.
Νεκρῶν ἢ στοιχειῶν * τὸ ἀμποδεμένο ἀσκέρι.
Ἀβυσσαίας ῥωγμῆς * τὸ γλίσχρο ἅρπαγο χέρι.
Ἄχθος τὸ ἐν ἡμῖν * ποὺ καταλυέται ἀτμίζον.
Ξωθιῶν ἑσμάρια * νυχτοπεταλουδένια
πού, ἀφρός, πλανῶνται * σὰν μέσα τους βαδίζω.
Εἰκόνα: MOTH - σχέδιο μὲ μολύβι τῆς IOLIA NATHALIS
Υπέροχο, πλουσιότατο, ένα σύμπαν από μόνο του το επίγραμμα, υπέροχο, ονειρικό και ταιριαστό και το σχέδιο. Μπράβο, αγαπημένοι μου, και στους δυό σας.
ΑπάντησηΔιαγραφή