Ἐμβατήριον

Διασκευὴ ποιήματος τοῦ Τυρταίου

ἢ λαϊκοῦ ἐμβατηρίου

Μπρός, διαβῆτε τῆς Σπάρτης, ποὺ οἱ ἄντρες ἀνθίσαν,

σεῖς οἱ γυιοὶ ποὺ πατέρες πολῖτες γεννῆσαν.

Τὸ ζερβὺ τῆς ἀσπίδος τὸν γῦρον νὰ δείχνῃ,

τὸ δεξί, μ’ ὅλο ἀντρειά, τὸ κοντάριν νὰ ὑψώνῃ,

καὶ ζωὴν μὴ βλεπίσῃ κανείς, σὰν χτυπιέται·

δῶ στὴ Σπάρτη, παλαιόθε, πρεπὸ δὲν περνιέται.

Ἄγετ’ ὦ Σπάρτας εὐάνδρω

κῶροι πατέρων πολιατᾶν,

λαιᾷ μὲν ἴτυν προβάλεσθε,

δόρυ δ’ εὐτόλμως ἄνχεσθε

μὴ φειδόμενοι τᾶς ζωᾶς·

οὐ γὰρ πάτριον τᾷ Σπάρτᾳ.