Τῆς ἀγαπῶς τὸ ἰχνάριν

Τῆς ἀγαπῶς τὸ ἰχνάριν

ρνθ΄

Τήρα, μαντεύτρα, τὸ γυαλί, τὴν κρουσταλλένια σφαῖρα,

κι’ ἄφες ἐντὸς τὰ ὀμμάτια σου κι’ ἄφες καὶ τὸ μυαλόν σου,

ν’ ἁρπάξῃ τα τὰ ὀμμάτια σου, νὰ πιῇ το τὸ μυαλόν σου,

νὰ εὕρῃ εἰς τὰ μελλούμενα τῆς ἀγαπῶς τὸ ἰχνάριν.

- Τηρῶ, αὐθέντη, τὸ γυαλί, τὴν κρουσταλλένια σφαῖρα,

κι’ ὑπάγει με στὴν ἀγαπῶ καὶ περπατεῖ τὸ ἰχνάριν.

Ἔχει μελιὰ τὰ ὀμμάτια της, μελιὰ καὶ τὰ μαλλιά της,

κι’ ἒν εἰς τὴν ὄψιν ῥοδαλὴ κι’ ἒν στὴν μορφὴν πανώρηα,

κι’ ἒν σ’ ὅλα σὰν ποὺ ἐγνώριζες κι’ εἶχες πολλὰ ἀγαπήσει,

καὶ τὸ στοιχειὸν δὲν ἀστοχεῖ κι’ ἡ σφαῖρα δὲν λαθεύει.

- Φανέρωσε, μαντεύτρα μου, τὰ ποὺ ποιεῖ καὶ λέγει.

- Ἡ ὥρα ἡλιοβασίλεμμα κι’ ὁ ἥλιος βασιλεύει

κι’ ἡ ἀγαπῶ ἁμαξηλατεῖ, μὲ δίχως ἵππους δρέμει,

σαγίττα γοργοχύνεται στὸ χρυσαφένιον γέρμα.

Ἀναβοσβήνει ἡ ἅμαξα, κατὰ τὸ πέλαο στρέφει,

τραβᾷ τὸν δρόμο τῶν ἀγρῶν, τὸν μέγα δρόμο ἀφήνει,

μὲς στὰ ληοστάσια χάνεται καὶ κουρνιαχτὸν ἀσκώνει,

καὶ σταματᾷ τὴν ἅμαξαν σ’ ἀρχαῖον μπρὸς ῥημάδι,

κι’ ἒν τὸ ῥημάδι ὁ πύργος σου, τὸ πυργοκάστελλόν σου.

Τώρα ἡ ὥρα σύθαμπον, φῶς ὑστερνό, λυκόφως,

διαβαίνει στὰ γκρεμίσματα κι’ ὁλόγυρα ξετάζει·

θωρεῖ κατὰ τὴν κάμαρη ποὺ ἐγέρνατε τὰ βράδια,

θωρεῖ κατὰ τὴν τράπεζαν ὅπ’ ἀντικρύ σου ἐδείπνα,

καὶ τὸ κελλὶν ποὺ ἐκένταγε, τὴ στιὰν ὅπου ἐτραγούδα…

Τῆς νύχτας τὸ μυριόφεγγον φωτᾷ τὸ κανδηλέρι

κι’ ἀπ’ τὰ γκρεμίδια προχωρεῖ, στὴν ἀμμουδιὰν κατέβη,

γυμνώθη μπρὸς στὸ πέλαγο κι’ ἀμμοπατεῖ ὣς τὴν ἄχνα

κι’ ὁλόκορμην βουλίζεται, πέφτει στὸ μαῦρον κῦμα.

Τώρ’ ἀναδυέται ὁγρὴ ξωθιά, στράφτει γυμνὴ νεράϊδα,

γυμνὴ στὸν ἄμμον κάθεται, κάθεται κι’ ἀποβλέπει,

κι’ ὁ ποταμὸς τοῦ φεγγαριοῦ, τ’ ὁλάργυρον ποτάμι,

λούζει τὸ πυργοχάλασμα, λούζει καὶ τὸ κορμίν της.

Δρόσο βγάνει τὸ πέλαγον, ψῦχος φυσᾷ τ’ ἀγέριν,

δάκρυ χύνει τὸ πρόσωπον, πετοῦν τὰ στήθη φλόγα,

πνοὴ τ’ ἀχείλη ψιθυροῦν καὶ τ’ ὄνομά σου λέγουν …

ἄχου ζουρλάθης, ἄρχοντα, γύμνωσες τὸ σπαθίν σου;

Μ’ ἐτάραξες κι’ ἡ σφαῖρα κλεῖ κι’ ἐχάθη της τὸ ἰχνάριν.

- Θέλω διαβῆ, μαντεύτρα μου, τὸν ἄβυσσον τοῦ αἰῶνος,

κι’ ἀναδρομάρης ὁ ἔρωτας καὶ δὲν τὸν παύει ὁ χρόνος,

κι’ ἡ ἀγαπῶ μ’ ὠνόμασεν καὶ τ’ ὄνομά μου εἶπεν!