Ὀρφικὸς ὕμνος Ἑστίας

Ἀπόδοσις τοῦ ὀρφικοῦ ὕμνου Ἑστίας

Ἄνασσα Ἑστία τοῦ ἰσχυροῦ τοῦ Κρόνου θυγατέρα,

τ’ ἀενάου μέγιστου πυρὸς πό ’χεις τὸ μέσο δῶμα,

τοὺς ὅσιους μύστες ἄμποτε στὲς τελετὲς νὰ ὑψώσῃς,

ν’ ἀειθάλλουν, νὰ πολυευτυχοῦν, νὰ εὐφρονοῦν, ν’ ἁγνεύουν·

κάστρο θεῶν μακάριων, θνητῶν τὸ δυναμάρι,

αἰώνια καὶ πολύμορφη, παμπόθητη, ὡσὰν χλόη,

μακάρια, χαμογελαστή, θυσίες δῶ καλοδέξου,

κι’ οὔρια εὐτυχία φύσηξε κι’ ὑγειὰ ἁπαλυνοχέρα.

Ἱστίη εὐδυνάτοιο Κρόνου θύγατερ βασίλεια,

ἣ μέσον οἶκον ἔχεις πυρὸς ἀενάοιο μεγίστου,

τούσδε σὺ ἐν τελεταῖς ὁσίους μύστας ἀναδείξαις,

θεῖσ’ αἰειθαλέας, πολυόλβους, εὔφρονας, ἁγνούς·

οἶκε θεῶν μακάρων, θνητῶν στήριγμα κραταιόν,

ἀϊδίη, πολύμορφε, ποθεινοτάτη, χλοόμορφε,

μειδιόωσα, μάκαιρα, τάδ’ ἱερὰ δέξαι προθύμως,

ὄλβον ἐπιπνείουσα καὶ ἠπιόχειρ’ ὑγίειαν.