Διασκευὴ ποιήματος τοῦ Ἰωάννου Γεωμέτρου
Τὴν
ἀρετὴ θώρησα χθὲς ἀναμεσὶς στὴν πόλι,
ἀπ’
ἔξω μαυροφόραγεν κι’ ἐντὸς καρδιοθλιβόταν,
κι’
εἶπα «Τί καρδιοθλίβεσαι;» κι’ ἐκείνη μοὶ ἀπεκρίθη.
«Παραμερίστ’
ἡ φρόνησις, γωνιάστ’ ἡ ἀντρειὰ κι’ ἡ γνῶσις,
κι’
ἐδῶ θρονιάστ’ ἡ ἀγνωσιὰ κι’ ἀρχοντοδεσποτεύει
κι’
ἔχει καὶ συναρχόντους της τὴν μέθη, τὴν δειλία».
Τὴν ἀρετὴν χθὲς εἶδον ἐν
μέσῃ πόλει
μελαμφοροῦσαν καὶ
κατηφείας ὅλην·
τί δ’, ἠρόμην, πέπονθας; Ἡ
δέ· νῦν ἔγνως,
τόλμα, φρόνησις, γνῶσις,
ἐν ταῖς γωνίαις,
ἄγνοια δ’ ἄρχει καὶ μέθη
καὶ δειλία.
Χαίρομαι, να το ξαναπώ, φίλτατε που σε βρήκα,
ΑπάντησηΔιαγραφήκι αφήνω ένα "άριστα" στων στίχων σου τη γλύκα.
Καλό βράδυ
Δύ-στιχος
Εὐχαριστῶ πολύ, ἀγαπητὲ φίλε, γιὰ τὸν καλὸ λόγο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤιμή μου ποὺ διαβάζεις, καλὸ βράδυ!