Εἰς τὸν ἄρνα

 Εἰς τὸν ἄρνα

ρπε΄

Ὁ ποὺ κακουργεῖ * πάντα κακὸς δὲν μένει.

Πότ’ ἀγαθουργεῖ, * πότε συννόμως πράττων

τάχα ἡσυχάζει. * (Στὰ τρίσβαθά του ἀργάζει

ὕβρεις κι’ ὄχθρητες, * ἐκμαυλισμοὺς κι’ ἀπάτες,

κι’ ὀλέθρους ζητᾷ, * νὰ θρέφῃ τὴν ψυχή του.

Τέτοια ἡ φύσι του.) * Τὸ κρῖμα ὅμως δικό σου

καὶ τὸ πταίσιμον, * ἀμνός, ἂν λογαριάζῃς  

κύνα τὸν λύκο, * τὸν λέοντα γατοῦλα,

τὸν πολιτικὸ * τῶν λαῶν ὑπηρέτη. 

Ἄκουσον, γρούζει, * στράφτ’ ἡ ματιὰ τοῦ κτήνους.