Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2016

Εἰς Φίλιππον


Εἰς Φίλιππον

ροδ΄

Σκιάζεται ὁ μέγας βασιλες κι’ ο πόλεις σ φοβονται,
κι’ ἀνέμυαλοι σ μάχονται, τυφλο καταλαλον σε,
κύρης τοῦ κόσμου μ γενς κα πρωτοβασιλέας.
Μὰ σ πλεμμάτιν ίχνεις τους, δίχτυ κρουστ τος πλέκεις,
κι’ ἥσκιους γεννς καὶ κυνηγοῦν, στοιχει κα πολεμον τα,
κι’ ὅλα πο νάντια σου νεργον, κατά των νεργον τα.  
Κόσμον, θαῤῥον, φυλάττουσιν, στ κάστρη του βαστινται,
κι’ ἐσ τ κάστρη προσπερνς κα χτίζεις νέον κόσμον.
Δάση, γυρεύουν, κονταριῶν κα κουρνιαχτος λόγων,
τὴν Οκουμένην δν νογν, πο φαίνει την νος σου,
τῆς τέχνης σου ργαλειός, στημόνι μ τ φάδι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου