Εἰς
μνήμην τοῦ σκύλου Πύῤῥου
ρμγ΄
Μαῦρα
λατίνια φέρνουν σας, ψυχοῦλες, πελαγόθε
κι’ ἀράζετε στὴν
ἀμμουδιὰ σὰν ἡλιοπρωταυγίσῃ,
κι’ ὁλημερὶς
ἀργάζεστε στῆς χώρας τὰ
παζάρια.
Κι’ ὅταν σκοτίσῃ
ὁ ἀχνὸς σπερνός,
τὸ σύθαμπο στραγγίσῃ,
τσοῦρμο
πάλιν μπαρκάρετε καὶ χίλια δυὸ
ἱστορᾶτε,
σὰν
οἱ γαλέρες σας γλιστροῦν, πᾶν
στ’ ἀβυσσόχροο κῦμα,
στὴν
ἀβασίλευτη νυχτιά, μὲ τῶν ἀστρῶ
τὰ σμάρια,
καὶ
μὲ τὸ δοιάκι νὰ
ὁδηγᾶν δαιμόνοι κυβερνῆτες,
ὣς νηὸ
ἀστρογιάλι ποὺ φανῇ…
φίλε μου θὰ βρεθοῦμε.