Φλογέρα
τοῦ ὀνειράτου
ρλη΄
Σπάν’
ἡ καρδιά, στὸ γαῖμ’
ἀτή της πνίγεται,
κοχλάζουν
σωθικά, βαριοπλακώνουνται,
δάκρυ
ἀναβρύζει κρύο σὰν τοὺς
βαρδάρηδες,
τῶν
ὀμματιῶν, θολώνει, ἀντάρα
στυγερή,
καὶ
ἡ ψυχὴ παγώνει, τοῦ
χιονιοῦ ἐρμιά,
κορμὶ
ῥημάδι, πύργος κι’ ἐφαγώθηκεν,
καὶ
ἡ θλῖψις, δασοβοῦρκος,
κατατρώγει το,
κι’ εἰς
τ’ ἄντρο τοῦ μυαλοῦ
τὸ σκότος ἄναστρον.
Ἱκέτης σου, Ἥλιε,
σῶσον καὶ ἐλέησον…
Κύπριδα, μπρὸς
στὰ πόδια σου ὀλοφύρομαι…
φλογέρα
τοῦ ὀνειράτου, πάει, ἐσίγασες…
τραγούδι
τοῦ ὀνειράτου, πάει,
βουβάθηκες…