Κυριακή 7 Ιουλίου 2013

Ἡ δόξα τῶν ἄστρων


δόξα τν στρων
(Τὸ τραγούδι τς Λιραζλ)

ρκϚ΄

Στν Φωτειν Γ.

π’ τν νάλλαγη ἐμμορφι ποθοσα ν’ λαργέψω,
στὸν θάνατο ν κατεβ, στς ρες ν βαδίσω,
δέντρη χρυσᾶ, δέντρη γυμνά, μ’ ἀνθος δεντρ ν παίξω,
κι’ ἔτσι, ξωθιά, ηγόπουλον στερξα ν’ γαπήσω.

Μοιάζουν τὰ κάλλη δ μ’ κε μ φαίνονται κι’ νόμοια,
φόβον μ’ ἐλπίδα δένουνε, κερνον χαρ μ θλψι,
κι,τι λατρεύτη θ παυτ κι’ ,τι νθισε θ λείψ,
πλέουν οἱ ρμάδες τν ψυχν μ δίχως φτα αώνια.

Μὰ ὅντες ντάρα το λιο καταλυθ τ δείλι
κι θέρας στ κρουστόφαντο, γυμνώνεται, σκοτάδι,
πῶς γλυκοφραίνεσαι ἀμμαθι σ δς στ οράνιο μίλι
τ’ ἀστεροφλογοκέντητο νυχτεριν καβάδι!

νάξιοι σες θεο τς γς κι’ νάξια προσκυνον σας,
γύφτοι, ῥηγαίους καμώνεστε, τρῶγλες, παινιέστε κάστρη·
λιοι θνητο πο σβήνετε μ τος θνητος πιστούς σας,
μὰ γώ ’μαι μάραντη ξωθι κα προσκυνάω τ’ στρη.