The Messenger

 

Ποίημα τοῦ Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ

Τὸ πλάσμα, εἶπε, θὰ φανῇ στὶς τρεῖς τὴ νύχτα ἐκείνη
μέσ’ ἀπὸ τῆς λοφοπλαγιᾶς τ’ ἀρχαῖο κοιμητήρι·
μὰ ὡς κούρνιαζα στῶν δρυόξυλων τ’ ἀκμαῖο λαμποπύρι,
τὸν ἑαυτό μου ὡρμήνευα δὲν δύνεται νὰ γίνῃ.

Σαφῶς, ἐστοχαζόμουν το, ἀστεϊσμὸ σκαρώνει
κάποιος ποὺ εἶν’ ἀδύνατον στ’ ἀλήθεια νὰ κατέχῃ
τὸ παλαιὸ τὸ σύμβολον, ἐκ τοῦ καιροῦ τὰ βένθη,
ποὺ τὶς ψηλαφιστὲς μορφὲς τοῦ σκότους λευτερώνει.

Δὲν τὸ ἐννοοῦσε σοβαρά -δέν- μ’ ἄναψα ἕν’ ἀκόμη
λυχνάρι ὡς ἀνηφόριζεν ὁ ἀστροφόρος Λέων
ἀπὸ τὸν Σήνκοκ ποταμό, κι’ ἔκρουε καμπάνα πλέον
ἡ ὥρα τρεῖς – καὶ ἡ φωτιὰ σιγόσβηνε, ἀποσώνει.

Τότε κάτι στὴν πόρτα μου κροτάλισε μὲ προσοχή –
κι’ ὡς φλόγ’ ἀκέρηο μ’ ἔφαγεν ἡ ἀλήθεια ἡ φρικιαστική!