Time

   Ποίημα τοῦ Πέρσυ Μπὺς Σέλλεϋ

   (Πρώτη δημοσίευσις στὸ 3^ον τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ ΝΟΗΜΑ)

   Θάλασσ’ ἀνεξιχνίαστη! τὰ χρόνια κύματά σου,

   Χρόνου ὠκεανέ, πό ’χεις νερὰ ἀπὸ βαθειὰν ὀδύνη,

   κι’ εἶναι γλυφὰ μὲ τ’ ἁρμυρὸ τὸ δάκρυ τῶν ἀνθρώπων!

   Πλημμύρα σὺ δίχως στερηά,

   ποὺ ἀναμεσὶς στὴν ἄμπωτι καὶ στὴν φουσκονεριά σου

   τὰ ὅρια τῆς θνητότητος κεῖ κλείνεις.

  

   Καὶ ἀπὸ λείαν ἄῤῥωστη, γιὰ νέα πάντα βουίζεις,

   ξεβράζεις τὰ ναυάγια σου στὴν ἄξενην ἀκτή τους.

   Στὴ νηνεμίαν ὕπουλη, στὴν θύελλα φοβερίζεις,

   πορεία ἐντός σου πῶς νὰ χαραχθῇ,

   Θάλασσ’ ἀνεξιχνίαστη;

  

  

   Πίνακας: Alfred Clint