Ἡ
παρέλασις
πα΄
Ἰδέτε τὸν Κριτόλαο, τὸ νηὸ παλληκαράκι,
ἐψὲς ἦτο μικρὸ παιδί, σήμερον φαλαγγίτης.
Τὸν δώκασιν κι’ ἐπέρασε στὸ μπράτσο του
σκουτάρι,
τὸν δώκασιν κι’ ἐκράτησεν στὴ χοῦφτα του κοντάρι.
Καὶ νά τος, μὲς στὴν φάλαγγα καμαρωτὸς διαβαίνει!
Θωροῦν τον οἱ γονέοι του περφανοδακρυσμένοι
θωρεῖ καὶ Μεγαλέξανδρος καὶ χαίρετ’ ἡ καρδιά του.