Οἱ δύναμες τῆς Κύπριδας
ρ΄
Ἡ πρώτη ὥρα ἐπέρασεν, κυλῆσαν τρεῖς καὶ πέντε,
ἐδιάβησαν καὶ οἱ ὀχτὼ κι’ ὁ πελαργὸς στ’ ἀγνάντι,
βιγλίζει μὲ ματιὰν ὑγρή, τὸ ταίριν του ἀνιμένει.
Στὸ τρίστρατον ἀχός,
φωνὲς καὶ συντυχιὰ μεγάλη,
κι’ ὅλοι ῥωταποκρίνονται: «Τί τάχα νὰ συμβαίνῃ;»
«Στὰ ἠλεκτροφόρα πελαργὸς ἐμπλέχτηκεν κι’ ἐκάη».
Τώρα στὸ βιόν σου, πελαργέ, παντέρμος θ’ ἀπομένῃς,
ἀντὶς γι’ ἀγάπην πού ’χασες, ἀγάπην δὲν λαβαίνεις.
Μὰ εἰς τὴν λαλιὰ τῶν πελαργῶν ἀγαπημένον σ’ εἶπαν,
κι’ ἁπλῶσαν κι’ ἐσκεπάσαν σε φτεροῦγες λατρεμμένες,
καὶ νεφελορωτόπαιξες κι’
ἔχεις τα νὰ θυμᾶσαι,
κι’ ὅσον στὰ οὐράνια φτερουγᾷς οἱ θύμησες βαστοῦν σε.
Κι’ εἶναι πολλὲς οἱ δύναμες ποὺ ἡ Κύπριδα χαρίζει,
τῶν πόνων ἁψηλότερα κι’ ἀλάργα τῶν θανάτων.