The Cats

 

Ποίημα τοῦ Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ

Βαβελικὲς λιθοδομὲς τὰ οὐράνια πυργαγγίζουν,
φλόγες τῆς ματαιότητος σὲ δῖνες κάτω ἀνάφτουν·
σὲ τοῦβλο, πέτρα, μύκητες φαρμακεροὶ ἀνθίζουν,
λύχνοι ποὺ τρεμοφέγγουνε, νεκρόφωτα ποὺ στράφτουν.

Θηόρατες μαῦρες γέφυρες λιγδοποτάμια στέφουν,
συρματοϊστοὶ ἀπὸ πράγματα ἀνέκφραστα ὑφασμένοι·
βύθη κατακομβῶν ἐξ ὧν τὰ ὁγρὰ χάη παρέχουν
ῥέμματα ζώσας δυσωδιᾶς, στὸν ἥλιο ποὺ πεθαίνει.

Χρώματα καὶ λαμπρότητα, ἀσθένεια καὶ σῆψις,
στριγγλιὲς καὶ κουδουνίσματα, κομφούζιο ἐν παρανοίᾳ,
προσεύχοντ’ ὄχλοι ἐξωτικοὶ εἰς ξένων θεῶν τὶς πίστεις,
συμφύρματα ὅλο κακοσμιὰ φέρνουν στὸ νοῦ ἀσφυξία.

Γατῶν φουσσᾶτα ἀπ’ τὰ στενὰ τὰ νυχτοβραδιασμένα,
στοῦ φεγγαριοῦ τὸ φωταυγὲς γέρνουν λιγνὲς κι’ οὐρλιάζουν,
κραυγάζοντας τὰ μέλλοντα μορφάζουν κολασμένα,
τὸ βάρος τοῦ Πλουτώνιου κι’ ἄλικου ῥούνου κράζουν.

Πύργων τρανῶν, πυραμιδῶν κισσόπλεχτ’ ἡ θανή των,
σὲ δρόμους χορταρόφραχτους βουτᾶνε νυχτερίδες·
γυμνὲς κομμένες γέφυρες, ποτάμια ποὺ ἡ βοή των
φωνὴ δὲν σμείγει ὡς οἱ πλατειὲς τραβιοῦνται πλημμυρίδες.

Στὴν ἀποσκιὰ τοῦ φεγγαριοῦ καμπαναριὰ ἐρειπώνουν,
πλέον σπηλαίων στόμια τὰ βρύα καταφράζουν,
κι’ εἰς τὸ νερό, στὸν ἄνεμον ἀπόκρισιν ὀρθώνουν
μόνον οἱ γάτες οἱ λιγνὲς ποὺ στὴν ἐρμιὰν οὐρλιάζουν!