Εἰς
τὸ οἰνοπότηρον
σπε΄
Τὸ περιβόλιν ἔσκαβα, ποτήριον εὑρῆκα.
Ξερόχωμα εἰς τὰ τείχη του κι’ ἀμοῦχλα κατακάθιν,
πλεμμάτι χόρτα ἡ σκέπη του κι’ οἱ μέρμηγκες ἀράδα.
Τοῦ ἡλιοῦ ἀντὶς ὑψώνω το, κατάγερον μοὶ ἐφάνη.
Νὰ πίνω θὰ κρατήσω το, ξέχειλα ἱνὰ γιομίζω,
μ’ ὕδωρ, σαπούνι νὰ πλυθῇ κι’ οἶνος ἐντὸς νὰ λάμψῃ.
Ψυχή, νὰ γένῃς παστρικιά, κατόπιν Λόγον κέρνα.
σπε΄
Τὸ περιβόλιν ἔσκαβα, ποτήριον εὑρῆκα.
Ξερόχωμα εἰς τὰ τείχη του κι’ ἀμοῦχλα κατακάθιν,
πλεμμάτι χόρτα ἡ σκέπη του κι’ οἱ μέρμηγκες ἀράδα.
Τοῦ ἡλιοῦ ἀντὶς ὑψώνω το, κατάγερον μοὶ ἐφάνη.
Νὰ πίνω θὰ κρατήσω το, ξέχειλα ἱνὰ γιομίζω,
μ’ ὕδωρ, σαπούνι νὰ πλυθῇ κι’ οἶνος ἐντὸς νὰ λάμψῃ.
Ψυχή, νὰ γένῃς παστρικιά, κατόπιν Λόγον κέρνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου