Εἰς Κωλιάδαν Ἀφροδίτην
νε΄
Λεβεντονηὸν ἐπιάσασιν οἱ Τυῤῥηνοὶ κουρσάροι,
τὸν δέσαν χειροπόδαρα
καὶ χάμαι τὸν ἐῤῥῖξαν.
Κρυφοθωροῦσε κι’ ἔλειωνε τ’ ἀφέντη ἡ θυγατέρα,
κρυφομιλεῖ τοῦ κύρη της, τὸν νηὸν ἐλευθερώνει.
Καὶ εἰς τὴν ἀγάπη ὁ νηὸς ναὸ τειχίζει,
θεμελιώνει,
ποὺ σπάει τῶν σκλάβων τὰ δεσμὰ κι’ ἀφέντες ἁλυσώνει.