Γυμνογραφία

Γυμνογραφία

σμζ΄

Τ’ ὁλόγυμνο κορίτσι * τὸ ἐνώπιον τοῦ καθρέφτη

θαυμάζει τὸ κορμί της, * ῥέει κι’ ὀνειρονυφαίνει.

Ζάλευκη ὡς τὸ χιόνι, * μελαχροινὴ ὡς ἡ νύχτα,

τὸ ἁρμονικό της στῆθος * φουχτώνει κι’ ἀπομένει.

Ὀρθή, στητή, μπρός, πίσω, * τ’ ἀστρόβλεμμά της φέγγει

κάθε γραμμὴ καὶ τόπο, * κάθε ἀκρινὸ καντόνι.

Στὴν γῆ τοῦ ἀντικαθρέφτη * ὁ δαίμων καίει κι’ ἱδρώνει,

ξιφάρι πάγου-λάβρας, * σαγίττα ποτισμένη.

Κρίκος στὴν κάθε ῥῶγα, * κρίκος στὸν ὀμφαλό της,

τὸ φωτοτρίγωνό της * στὸ ἡμίφως λαμπυρίζει.

Γυμνότριχο τὸ αἰδοῖον * μὲ τοὺς χυτοὺς μηρούς της

γῆν ἄλλη τριγωνίζει * κι’ ἀχνὴ ὁδὸς τὰ ἑνώνει.

Τὸν χρόνο καμπυλώνει * ἡ ἀπόκρυφη κλεψύδρα,

μετρᾷ, γεμίζει, ἀδειάζει * τὴν ὑπερκόσμιαν ὥρα.

Τ’ ὁλόγυμνο κορίτσι * στὴν κλίνη του πλαγιάζει,

ἀνάσκελη ῥεμβάζει * κι’ ἀναγερτὴ καπνίζει.

Βράδυ, κοιμᾶται τώρα· * πύλη καὶ βένθος κι’ ὄναρ,

ἀνεδομήθ’ ἡ κτίσις, * ξέφωτο δασοτόπι.

Θωρεῖ τὸν ἑαυτό της, * σ’ ἀρχαῖο βωμὸν ἀπάνω

ἐνήδονη γυμνότης, * γύρω δαυλοὶ ἀναμμένοι.

Θαμπὰ τὰ πρόσωπά των, * ἀνέγνωροι ἄντρες, ξένοι,

ζευγάρια χέρια πλήθια * λαίμαργα τὴν ἀγγίζουν.

Κάθε γραμμὴ καὶ τόπος, * κάθε ἀκρινὸ καντόνι

ξάφνου σκουριὰ καὶ πέφτει, * νηὰ σάρκα ἀναδυέται.

Ἡ ἁγνότης καταλυέται, * τραβιοῦνται ὁμοῦ τὰ χέρια,

γύρω οἱ δαυλοὶ σβησμένοι, * μὰ ἐρωτοστράφτει μόνη…

Τοῦ πρωινοῦ οἱ ἥσκιοι, * χέρια ἡλιοκαμμένα,

ἀντρίκεια, φλεβιασμένα *  γαλήνια τὴν θωπεύουν.

Πλέον ὁ χρησμὸς ἐδόθη, * τὸ κάλλος δικαιώθη,

στοῦ ἔρωτος τὴν θέρμην * μέταλλο ὑγρὸ θὰ λειώσῃ.

Στῆς πείρας τὸ ἀμόνι * θὰ τὸ ἀργάσουν σφῦρες

ἡρώων καὶ σατύρων· * σπάθη χρυσῆ νὰ λάμψῃ.

Καὶ σφίγγει τὸ κορίτσι * στὰ στήθη τὸ σεντόνι·

κεῖνο πίνει τὴν ἅψι, * τὴν δρόσο καὶ τὸ μύρον.