On Easter Day

Ποίημα τοῦ Ὄσκαρ Γουάιλντ

Οἱ ἀσημένιες σάλπιγγες στὸν Τροῦλλον ἀντηχῆσαν:

Ὁμοῦ τὸ πλῆθος καταγῆς γονάτισ’ ὅλον δέος:

Κι’ εἶδα στὸν τράχηλον ἀνδρῶν νὰ φέρεται μὲ κλέος

τῆς Ῥώμης ὁ Ἅγιος Κύριος, τρανὸς Θεὸς λὲς κι’ ἦταν.

Ἱερόπρεπος, ῥᾶσο λευκὸ πλέον τ’ ἀφροῦ φοροῦσε,

κι’ ἀπάνω, βασιλόπρεπος, πορφυροτυλιγμένος,

τιάρα χρυσῆ τρικόρωνη καὶ ὑψηλὴ ἐστεμμένος:

Ἐν μεγαλείῳ κι’ ἐν φωτὶ ὁ Πάπας προσπερνοῦσε.

Πίσω ἡ καρδιά μου γλίστρησε τῶν χρόνων τὰ ἔρμα πλάτη

σ’ Ἕναν γύρω ἀπὸ θάλασσα κλειστὴ ποὺ ἐπλανήθη,

κι’ ὅπου ματαίως γύρευε τόπους νὰ ἡσυχάζῃ:

«Λαγούμι ἔχ’ ἡ ἀλεπού, κάθε πουλὶ φωληάζει,

εἷς, μόνος, πρέπει νὰ γυρνῶ κι’ ὁ ἀναπαημὸς μ’ ἀρνήθη,

κι’ ἔχω τὰ πόδια μελανά, κρασὶ ἁρμυρὸ μὲ δάκρυ».

Φωτογραφία: Napoleon Sarony