Παρασκευή 11 Μαΐου 2012

Chef d’Estradiots


Chef d’Estradiots

ρια΄

Πέρα, στς Φράγκινες αλές, στς Βενετις τς κορτες,
στρατιώτης διάγει κα περν, τν στρατιωτν αθέντης.
Στν πόλεμον ογεύεται, σ’ ργίαν πολνιέται,
κι’ ο πρωτογέροι τν τιμον κα γι’ ρχοντας περνιέται.
Κα σ μις σκόλης μάζωξιν σμειξεν μ κυράδες,
κι’ ς Διόνυσος φάνταζεν, μ σμάρι π μαινάδες.
Τρισεύγενα γλυκομιλε, φηγιέται ντρειγιωσύνες,
κι’ ο δολες νης λιγώνονται κι’ ο ρχοντοπολες λειώνουν,
κι’ νασαλεύουν ο καρδις στ φουσκωμένα στήθη,
κι’ πίσω π’ τς βεντάλιες τους γλυκογελον κα λέγουν:
«χει δρολάπι στν ματιά». «Μ καίει, γυμν λαμπάδα».
«Μνέει μμορφιά του στς καρδις νειρα κα λιακάδα».
«Μοιάζ’ λικιά του τ σπαθί». «Περπατησι ληοντάρι».
«Τ σέντζιο τς γάπης του ς κάστρον ν μ πάρ».
Μ κενος μαραίνοταν κα πικροτυραγνιόταν.
-Στρατιώτη πς μαραίνεσαι, σν τν νθ στ λάβρα;
Κουρτέσσα μν γάπησες κα στέκει ψηλωμένα;
Πρωτόγερου κόρη κριβ κα μονοθυγατέρα;
Ποθες κοράσι τρυφερ τν φλόγα σου κι’ ρνήθη;
Το ρωτα μελιβάπτιστα ξιφάρια σ’ κεντσαν;
- μμόχωστος κουρσεύτηκεν, Τορκοι τν πατσαν!